KOMENTARZ
Historia lubi się powtarzać i nie zawahała się o tym swoim "hobby" przypomnieć i tym razem. 11. dzień października, godzina 20, minut 30... Teraz to już niezaprzeczalnie jedna z najważniejszych dat w historii polskiego futbolu.
Bo oznacza dwa wielkie spotkania polskiej reprezentacji. Rozegrane do tego w tym samym miejscu, zakończone tym samym wynikiem, nawet sędziowane przez tego samego człowieka! Ale... czy tak samo wielkie? Śmiem twierdzić, że wczorajsze zwycięstwo z Czechami będzie znaczyć nie tylko dla podopiecznych Leo Beenhakkera, ale dla całej krajowej piłki, więcej, niż pokonanie Portugalii 2 lata temu!
Po pierwsze, to spotkanie przypomniało o czymś, co na przestrzeni ostatnich tygodni zeszło niestety na drugi plan. Sport nie może kojarzyć się z walką o władzę, polityką, kuratorem, prokuratorskimi śledztwami, groźbami...- całym tym bagnem. Sportem jest to, co dzieje się na boisku i co pozwala przeżyć kibicom piękne emocje! Oczywistym jest, że wobec tych, którzy o tym zapomnieli, wykorzystali w jakiś sposób swoje pozycje do łamania prawa, trzeba wyciągnąć konsekwencje. Ale niech nie odbywa się to w takim stylu, że wypowiedzi i wzajemne oskarżenia działaczy odsuwają na bok wysiłek zawodników. Ba, rodziły się wątpliwości, czy mecz zostanie w ogóle rozegrany! Dlatego dość o tym...
Wczorajsze spotkanie było niezwykle ważne dla... krytyków holenderskiego szkoleniowca naszej reprezentacji. Bo zamknęło im usta. Tak jak w eliminacjach do Euro, tak i w tych początek był po prostu bardzo słaby. Tylko remis u siebie ze Słowenią, wygrana z San Marino, która nie była taką formalnością, jaką być powinna. Do tego wcześniejsze zamieszanie podczas zgrupowania we Lwowie. To było to, na co czekali ci, którzy od przegranych mistrzostw Starego Kontynrtu domagali się wyrzucenia Leo. Teraz nie powiedzą już nic, powinni za to wsłuchać się w okrzyk tysięcy polskich kibiców, którzy wczoraj na Śląskim (dokładnie, jak dwa lata temu), skandowali imię Holendra. On przed spotkaniem apelował tylko o zaufanie i spokój.
Wreszcie mecz z Czechami pokazał, że: "Polacy, mamy lidera..."! Mam tu na myśli nie tylko to, że zajmujemy po trzech spotkaniach pierwsze miejsce w grupie (ex equo ze Słowenią, która pokonała wczoraj po dwóch golach w końcówce Irlandię Płn.). Mamy Kubę Błaszczykowskiego, który wydaje się, że wziął do siebie słowa Beenhakkera o tym, że dla naszej reprezentacji znaczy tyle, co Cristiano Ronaldo dla Portugalii. Bez wątpienia pokazał to we wczorajszym spotkaniu, w genialny sposób wypracowując gola Pawłowi Brożkowi i w drugiej połowie samemu strzelając na 2:0. Na razie interesuje się nim Liverpool, ale chyba tylko pozstaje czekać, aż w kolejce ustawią się kolejni.
- Do tej pory brakowało mi bramek w kadrze, przez co czułem pewien niedosyt. Nawet pomyślałem sobie przed meczem, że dobrze byłoby strzelić gola Czechom. Analizowałem grę Petra Cecha i zauważyłem, że w sytuacjach jeden na jeden dość szybko się kładzie. Stąd taki pomysł na zakończenie akcji. Zdobycie bramki dla kadry to coś szczególnego, fenomenalnego. Dla takich chwil się trenuje. (...)
Zwyciężyliśmy dzięki większej determinacji i zaangażowaniu. Przed meczem atmosfera wokół reprezentacji była okropna, potrafiliśmy się jednak pozbierać. Obie drużyny grały w piłkę i starały się długo przy niej utrzymywać. Okazało się, że gwiazdy wielkich europejskich klubów nie zawsze muszą wygrać z rezerwowymi. Dzisiaj teoretycznie słabsi wygrali zasłużenie.
Porównując jakościowo naszą grę z meczami wrześniowymi, to tak jak porównywać noc z dniem. Po tamtym spotkaniach prosiłem o spokój, teraz proszę o to, by nie popadać w zbyt wielki optymizm - powiedział Błaszczykowski po meczu. Nic dodać, nic ująć.
W środę gramy z kolejnym sąsiadem, Słowacją. Niech będzie to kolejna cegła w murze, którego podwaliny postawili piłkarze wczoraj na Śląskim!
cytat za: www.sport.pl
Mariusz Podsiadły
(mariusz.podsiadly@dlastudenta.pl)
fot. Damian Filipowski/filipowski.biz
