To był niezapomniany dzień dla Polaków w historii Zimowych Igrzysk Olimpijskich. I niezapomniane 111 m Wojciecha Fortuny.
11 lutego 1972 roku w Saporro (Japonia) polski skoczek narciarski niespodziewanie sięgnął po olimpijski laur. W pierwszej serii skoków nasz rodak wybił się tak dynamicznie z progu, że bez problemu pobił rekord i przekroczył strefę bezpieczeństwa. Jedyną wadą Wojciecha Fortuny był brak umiejętności lądowania telemarkiem. Ale i ta niewielka przeszkoda nie stanęła mu na drodze, gdyż kolejnego zawodnika wyprzedzał aż o sześć punktów.
W drugiej serii, w związku z niesamowitym skokiem Polaka, skrócono rozbieg. Nasz zawodnik skoczył dużo słabiej osiągając odległość tylko 87,5 m. Jednak sporo błędów, popełnianych przez przeciwników, pozwoliło mu cieszyć się ze zwycięstwa. Niesamowite było to, że wygrał minimalną różnicą 0,1 punktu!
Szkoda, że na tym skończyły się sukcesy Wojciecha Fortuny. Z sezonu na sezon skakał coraz słabiej. Chyba zabrakło mu wiary w to, że pewnego dnia znów może osiągnąć coś wielkiego. Swoją karierę zakończył mając 24 lata. Może niepotrzebnie, bo przecież niejeden sportowiec w tym wieku dopiero odkrywa swoje możliwości i uczy się pokonywać granice własnego ciała.
Zrezygnował z szansy, jaką mogły mu dać kolejne konkursy oraz igrzyska, ale my i tak będziemy pamiętać, że to właśnie Wojciech Fortuna zdobył dla Polski pierwszy złoty medal na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich.
zdjęcie: www.turyn2006.interia.pl
Małgorzata Majcher
