Wielkie nazwiska: Enzo Ferrari

18 lutego 1898 r. we Włoszech urodził się Enzo Ferrari. Jako kierowca brał udział w 47 zawodach, z których wygrał 13. Początkowo jeździł dla CMN, później w zespole Alfa Romeo. Sławę zyskał głównie jako założyciel sygnowanej własnym nazwiskiem wytwórni samochodów wyścigowych.

Enzo Ferrari zapałał miłością do samochodów, gdy mając 10 lat obejrzał na torze w Bolonii wyścig wygrany przez Felice Nazzaro. Podczas I wojny światowej jego ojciec i brat zostali wcieleni do armii. Zmarli na grypę. Dzięki doświadczeniu wyniesionemu z firmy taty, przydzielony został do pracy jako kowal mułów przy III Brygadzie Górskiej. Poważna choroba sprawiła, że znalazł się w szpitalu, gdzie dwukrotnie był operowany, ale udało mu się pokonać chorobę. Gdy miał 20 lat zatrudnił się w małej samochodowej firmie CMN. Ścigać zaczął się w październiku 1919. W 1920 roku zaczął pracować dla Alfa Romeo. Jako kierowca jeździł do 1932, kiedy urodził się jego pierwszy syn Alfredo Ferrari znany jako Dino, a nazwany po ojcu Enzo.

W 1924 r. w Modenie, swoim rodzinnym mieście, Enzo założył firmę Scuderia Ferrari, która była wydziałem Alfa Romeo. Logo firmy pochodzi z emblematu, jaki miał na swoim samolocie pilot myśliwski z I wojny światowej, Francesco Baracca. Zginął nad Montello, a dzięki wielu wygranym bitwom, szybko stał się bohaterem narodowym. Jego symbolem był czarny rumak, stojący na dwóch tylnych nogach. Ferrari do logo dodał kanarkowego tło, kojarzone z miastem Modena.
 
W 1947 zbudowana została fabryka Ferrari. Już w 1950 r. firma dołączyła do zawodów F1. Początki nie były jednak łatwe dla firmy. Ginęli kolejni kierowcy. W 1957 r. jeden z nich stracił panowanie nad pojazdem i rozbił bolid zabijając siebie i kilkunastu widzów. Ferrari został oskarżony o zabójstwo, a niewinność udowadniał podczas bardzo długiego procesu. Nie był to jednak koniec tragedii, ponieważ w kolejnym roku zginęli wszyscy kierowcy Scuderii.

Dino Ferrari zmarł w 1956. Po jego śmierci Enzo załamał się, rozwiódł z żoną i rzucił w wir pracy. Po złych latach nadeszło pasmo sukcesów. Ferrari starannie kierował markę sygnowaną jego nazwiskiem. W 1965 załamanie gospodarki zmusiło go do sprzedania większości udziałów firmie Fiat. Co ciekawe, po zakończeniu I  wojny światowej Enzo chciał pracować dla tej firmy, ale nie mieli dla niego żadnych propozycji. 

Ferrari zmarł w 1988 r. Miał 90 lat. Przez długi czas szukał kierowcy będącego godnym zastępcą Nuvolariego. Pojawił się on w stajni Ferrari 8 lat po śmierci Enzo. Michael Schumacher, bo o nim mowa, jeździł dla Ferrari do 2006, kiedy zakończył karierę. W czasie współpracy z tą stajnią pięciokrotnie wywalczył tytuł mistrza świata kierowców.