Jerzy Kulej

Nie było w historii naszego boksu bardziej utytułowanego i lubianego zawodnika - Jerzy Kulej przeszedł do historii jako dwukrotny złoty medalista olimpijski (tryumfował w wadze lekkopółśredniej na igrzyskach w Tokio w 1964 roku oraz Meksyku w 1968 roku) oraz dwukrotny mistrz Europy (Moskwa 1963 oraz Berlin 1965). Olimpijskie zaszczyty zdobywał po porywających bojach - w Tokio był wraz z Józefem Grudniem i Marianem Kasprzykiem jednym z trzech polskich bokserów, którzy sięgnęli po złoto w odstępie jednej godziny, pokonując w finale pięściarzy z ZSRR. Kulej nie dał wtedy szans Jewgienijowi Frołowowi. W finale olimpijskim w Meksyku stoczył swoją najtrudniejszą walkę - po niezwykle wyrównanym starciu zwyciężył znakomitego Kubańczyka Enrique Regueiferosa.

Statystyki z kariery zawodniczej Kuleja robią imponujące wrażenie. Stoczył 348 walk, z czego wygrał aż 317 razy. Nigdy nie przegrał przez nokaut, nigdy nawet nie był liczony. Po zawieszeniu rękawic na kołku był m.in. trenerem, menedżerem i restauratorem. W 2001 roku został posłem z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Na swoim koncie miał także udział w filmie - w 1976 roku zagrał u Marka Piwowskiego w "Przepraszam, czy tu biją?". Przez ostatnie lata pracował jako komentator walk bokserskich w Polsacie. To m.in. z tych relacji wszyscy znamy jego najsłynniejsze powiedzenie "nie ma bokserów odpornych na ciosy, są tylko źle trafieni".